Η ανακάλυψη του DNA (Φράνσις Κρικ - Τζέιμς Ουότσον)

Η ανακάλυψη του DNA (Φράνσις Κρικ - Τζέιμς Ουότσον)

Στις 28 Φεβρουαρίου 1953 οι Άγγλοι επιστήμονες Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουάτσον αποκαλύπτουν τη δομή του DNA. Για την ανακάλυψή τους αυτή, που χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη του 20ου αιώνα, τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1962. 

Πριν από την ιστορική ανακάλυψη του 1953, οι επιστήμονες γνώριζαν την ύπαρξη του DNA, δεν είχαν όμως ιδέα ποια ήταν η δομή και η λειτουργία του. Δεν γνώριζαν καν αν το μόριο αυτό είναι πράγματι ο φορέας των μονάδων κληρονομικότητας, τις οποίες ονομάζουμε σήμερα γονίδια. Ο Κρικ και ο συνεργάτης του Τζέιμς Ουότσον πειραματίζονταν με διάφορα τρισδιάστατα μοντέλα του μορίου, ενώ δύο άλλοι συνεργάτες τους, ο Μορίς Ουίλκινς και η Ρόσαλιντ Φράνκλιν, προσπαθούσαν να προσδιορίσουν τη δομή του με τη μέθοδο της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ. 

Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε τελικά ότι το DNA αποτελείται από δύο γραμμικά μόρια, ενωμένα με εγκάρσιους δεσμούς, τα οποία τυλίγονται σε μορφή έλικας. Το μόριο μοιάζει με ελικοειδή σκάλα, της οποίας τα σκαλοπάτια σχηματίζονται από δεσμούς ανάμεσα στις τέσσερις βάσεις του DNA (δεσμοί αδενίνης-θυμίνης και κυτοσίνης-γουανίνης).

Η δομή του DNA έδινε από μόνη της την απάντηση για το πώς κωδικοποιούνται οι γενετικές πληροφορίες -βρίσκονται αποθηκευμένες στην αλληλουχία των βάσεων του DNΑ. «Δεν έχει διαφύγει της προσοχής μας ότι το συγκεκριμένο ζευγάρωμα [των βάσεων] που προτείνουμε υποδεικνύει έναν πιθανό μηχανισμό αντιγραφής του γενετικού υλικού» έγραφαν οι Γουότσον και Κρικ στην ιστορική τους δημοσίευση στο Nature τον Απρίλιο του 1953.

Ήταν μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στη Βιολογία μαζί με τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη και τις μελέτες του Μέντελ για τις αρχές της κληρονομικότητας.